Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί, πολιτικοί!

Άβυσσος το μίσος τους. Οι δικοί μας άγγελοι, οι δικοί σας διάβολοι@ Τι έχει ο Κυριάκος και δεν έχουν Αλέξης και Νίκος. Το κόστος της Πόπης.

Έχουν ξεφύγει! Ξευτελίζονται και ξευτελίζουν ο ένας τον άλλον στα ραδιοτηλεοπτικά παράθυρα. Οι μεν, για την Ελλάδα που ζητιανεύει, για να ζήσει. Οι δε,  για την Ελλάδα που τρέχει το χρήμα από τα μπατζάκια της.
Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί!
Δεν φταίνε αυτοί. Όταν κόσμος ακούει και κόσμος βλέπει, γιατί να φταίνε αυτοί; Ακούει και βλέπει κι απονέμει τα παράσημα της ανοικτής παλάμης.
Δηλητήριο στάζουν ο ένας πολιτικός για τον άλλον. Δεν εκπλήσσουν. Οι περισσότεροι είναι δοκιμασμένοι κι αποτυχημένοι. Έχουν όμως, εμμονές με την εξουσία. Αθεράπευτες εμμονές. Τσιμπούρια στην σκέψη τους. 
Με την εξουσία η οποία έχει εκθέσει τους περισσότερους. Αρχή άνδραν δείκνυσι, εξάλλου. Στην καρέκλα της εξουσίας αποκαλύπτεται ο χαρακτήρας κάθε ανθρώπου. Ο νόμος του Μέρφι
Κουβέντα δε λένε, για όσα δεν έκαναν αυτοί. Δεν βάζουν γλώσσα, με όσα δεν έκαναν οι άλλοι. Οι καμήλες δεν βλέπουν την δική τους την καμπούρα. Των άλλων καμηλών βλέπουν!   
 Το μίσος είναι ο θυμός των αδυνάμων. Εκφράζοντας το αισθάνονται δυνατοί. Οι κακόμοιροι. Βαυκαλίζονται! 
«Μίσος, και είναι κάτι τραγικό», που λέει το άσμα ο Άκης Πάνου 
Δεν ξέρω, ποιον ψηφίζεται. Και δε νοιάζει. Δικαίωμα σας είναι και μάλιστα, αναμφισβήτητο. Ξέρω όμως, πως μετά τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης σκίζει στα αγγλικά. Επιβάλλεται, όπως κι ο Ανδρέα Παπανδρέου, ως Πρωθυπουργός σε διεθνείς συναντήσεις όπου αυτά είναι η επίσημη γλώσσα. 
Δεν λέω, πως αυτό είναι κίνητρο, για να  ψηφίσετε έναν ως Πρωθυπουργό. Λέω Αλέξης Τσίπρας και Νίκος Ανδρουλάκης δεν τα έχουν, τα αγγλικά.  
Τα έχει ο Γιάνης (με ένα «νι» το έχω εμπεδώσει) Βαρουφάκης αλλά αυτός δεν πάει για Πρωθυπουργός. 
Πως και γιατί, το εξήγησε ο ίδιος σε συνέντευξη που ήμουν (κάπως) παρούσα. «ο έχω κάνει για να τιμήσω τον Γιάνη Κορδάτο, τον μεγάλο ιστορικό που έγραφε το όνομά του με ένα «ν». Κι έτσι κι αλλιώς οι Γερμανοί το Johannes το γράφουν με δύο «ν» και το Ηans με ένα «ν»». 
Δικαίωμα κάθε δημοσιογράφου η ελεύθερη βούληση κι έκφραση. Όταν βέβαια, αυτά έχουν κομματικό αμπαλάζ μας παίρνει όλους η μπάλα της απόρριψης από τον κόσμο. 
Έτρεξαν πολλοί, να καγχάσουν για το θέμα με τους τρομοκράτες και την Συναγωγή στην Αθήνα. Το ανέδειξαν  ως fake news ή ως προπαγάνδα αποπροσανατολισμού. Το προσέγγισαν στενά αντιπολιτευτικά. 
Κι εγώ ομολογώ, ξαφνιάστηκα από τον κεραυνό αυτόν, εν αιθρία. Πήρα το θέμα στραβά αλλά δεν κάγχασα.  
Περίμενα. Δεν εκτέθηκα. Βγήκαν την ίδια ημέρα,  το Ισραήλ κι η Μοσάντ και συνεχάρησαν την Ελλάδα και την ΚΥΠ. Δε σκόνταψα γιατί δεν βιάστηκα. 
Είναι μεγάλη επιτυχία η εξάρθρωση αυτής της τρομοκρατικής συμμορίας. Θα θρηνούσαμε πολλές ψυχές. Κι οι ψυχές δεν έχουν καταγωγή! 
Φερέφωνο δεν ήμουν. Δεν είμαι. Και δε θα είμαι. 
Να θυμάστε πάντα πως τα μεγαλύτερα ψέματα, τα φρικώδη ψέματα λέγονται ύστερα από κυνήγι, κατά την διάρκεια πολέμου και πριν από εκλογές. 
Ήδη στην Ελλάδα, που διάγουμε επίσημα προεκλογική περίοδο, τα ψέματα οργιάζουν. Απλά ο κόσμος δε τα τρώει! 
Κάθε απόφαση έχει κόστος. Θετικό, αρνητικό έχει κόστος. Το ήξερε η Πόπη Τσαπανίδου. Το ανέλαβε. Κουβαλά το κόστος της εμπλοκής της στα πολιτικά. Η εκλογή της όμως, στο Κοινοβούλιο θα είναι η αμοιβή της! 
Την περιμένουν βέβαια, πολλοί στη γωνία. Βγάζουν από το χρονοντούλαπο της ιστορίας της, μαζί με το ποθημένα τους, εξ ολοκλήρου αντίθετες θέσεις με όσες εκφράζει. Την εκθέτουν. Συμβαίνουν. Άλλοι κόμματα αλλάζουν. 

  ΜΑΡΙΑ ΚΑΒΒΑΔΑ