Προεκλογικό πινγκ πονγκ ευθυνών

Οι υποψήφιοι εκπρόσωποι του λαού νοιάζονται - κατα κανόνα - πρωτίστως γι αυτούς κι όχι για τον λαό! Ευτυχώς υπάρχουν κι οι εξαιρέσεις.

Για τα πάθη του λαού κάθε πρωί στους δρόμους της Αθήνας και του Πειραιά; Κουβέντα. Για την εξωγηπεδική βία; Κουβέντα. Για τη βία στις γειτονιές; Κουβέντα. Για τα “κοράκια” των Τραπεζών; Κουβέντα. Για τις αυξήσεις των επιτοκίων ; Μισόλογα. Για τις αυξήσεις των καυσίμων; Μισόλογα. Για τη βία στα σχολεία; Μισόλογα. Για την ακρίβεια; Μισόλογα. Για τα ΜΜΜ; Μισόλογα.

    Κατά τα άλλα στην προεκλογική αρένα πέφτουν κορμιά! Οι της ΝΔ πασχίζουν, να πείσουν πως αυτοί θα φέρουν τα καλύτερα. Και δεν είχαν τον χρόνο στην τετραετία τους, να τα φέρουν. Οι του ΣΥΡΙΖΑ μάχονται, να πείσουν πως αυτοί θα φέρουν τώρα, τα καλύτερα. Δεν είχαν τον χρόνο τότε, να τα φέρουν. Οι του ΠΑΣΟΚ επιμένουν, να πείσουν πως αυτοί θα βάλουν μυαλό σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ εάν κι εφ’ όσον συγκυβερνήσουν!

    Κι ο ελληνικός λαός; Ακούει. Δεν πιστεύει στ’ αυτιά του. Βλέπει. Δεν πιστεύει στα μάτια του. Δε μιλά επί του παρόντος. Θα μιλήσει σύντομα. Τι θα πει; Στις 21 Μαΐου θα το μάθουμε. Αν και πάνω, κάτω το μαθαίνουμε από τις δημοσκοπήσεις. Στις 21 Μαΐου επίσης, θα το πάθουμε. Αν και πάνω κάτω το μαθαίνουμε από τις  τηλεοράσεις.

   Από εκεί όπου οι υποψήφιοι παίζουν πινγκ πονγκ ευθυνών! Ξεκατινιάζονται κατά κανόνα, διεκδικώντας ψήφους του ελληνικού λαού ευτελίζοντας η μία την άλλη κι ο ένας τον άλλον. Δεν φταίνε όμως, αυτές κι αυτοί. Δεν φταίνε κι οι τηλεοράσεις. Ποιοι φταίνε; Όσες κι όσοι δεν ξεκολλούν από τη μικρή οθόνη συντηρώντας τηλεθεάσεις. Κι αυτές με τη σειρά τους συντηρούν τις τηλεοράσεις.

    Να με συγχωρήστε αλλά αυτό είναι το κακό της προεκλογικής περιόδου. Υπάρχει και χειρότερο. Δε γίνεται λόγος για όσα θέματα κάνουν τη ζωή μας δύσκολη. Για όλα, όσα αναφέραμε. Δε γίνεται επειδή δεν τούς απασχολούν σοβαρά.  Αυτό που απασχολεί τους υποψήφιους είναι η εκλογή τους ακόμη κι εάν καταποντιστεί το κόμμα τους.

    Υπάρχει βέβαια, κι η φωτεινή πλευρά αυτής της κατάστασης των τελευταίων δεκαετιών. Γι’ αυτήν τα αγαπημένα μου γερόντια λένε πως έτσι θα ήταν και παλαιότερα. Εάν υπήρχε η τηλεόραση. Δεν υπήρχε. Δεν ξεκατινιάζονταν, Η φωτεινή πλευρά αυτής της μάλλον, σκοτεινής, κατάστασης είναι εξαιρέσεις αυτού του κανόνα. Ευτυχώς υπάρχουν κι αυτές.

ΜΑΡΙΑ ΚΑΒΒΑΔΑ