Για πολλούς ίσως είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια. Μια σύμπτωση. Είναι όμως; Από τα πενήντα κόμματα που είχαν υποβάλει εκλογική δήλωση στον Άρειο Πάγο, κόπηκαν τα δέκα τέσσερα. Σε όλη την μεταπολίτευση, οι αντίστοιχες περιπτώσεις (πχ Ουράνιο Τόξο με το μακεδονικό ζήτημα παλιότερα) μετριούνται στα δάχτυλα δύο χεριών το πολύ. Δεν έχει σημασία να τα κόμματα αυτά είναι ακροδεξιά, γραφικά και πάει λέγοντας. Σημασία έχει ότι με τις κυβερνητικές τροπολογίες ή με πρόσχημα ονόματα που μοιάζουν μεταξύ τους, έγινε μια πολύ κακή αρχή. Μήπως πρόκειται για το πρώτο βήμα προς την βαθιά αλλοίωση του κοινοβουλευτισμού; Θυμίζω πως ως ελευθερία νοείται πάντα η ελευθερία αυτού που σκέφτεται διαφορετικά. Ακόμη και αν δεν μας αρέσει καθόλου ούτε ο τρόπος που σκέφτεται ούτε ο πολιτικός φορέας που τον εκφράζει…
Επί του παρόντος συμβαίνει το εξής: Η Νέα Δημοκρατία διαλύει όλη την δεξιά πολυκατοικία. Πέρα από το κόμμα Κασιδιάρη, βάζει την «Ελληνική Λύση» του Βελόπουλου (καταγγελίες Μυλωνάκη) να αλληλοεξοντωθεί και της στέλνει παραμονές εκλογών τον οικονομικό εισαγγελέα. Ταυτόχρονα φροντίζει να μην κατέβουν στις εκλογές το κόμμα του Εμφιετζόγλου και του Μπογδάνου και το κόμμα της Λατινοπούλου. Το μόνο κόμμα που κατεβαίνει είναι η «Εθνική Δημιουργία» των Τζήμερου-Κρανιδιώτη όταν μάλιστα ο πρώτος από τους δυο δηλώνει καθαρά πως αν απαιτηθεί το κόμμα τους θα δώσει ψήφο ανοχής σε κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας! Ανεξάρτητα από το πόσο απεχθείς είναι όλοι αυτοί, το γεγονός ότι η κυβερνητική παράταξη διαλύει με νομικά μέσα η με ανάμειξη πχ της αρχής για το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος στο Βελόπουλο κ.λ.π την λοιπή δεξιά πολυκατοικία για να πάρει τα ψηφαλάκια τους. Προς το παρόν όσοι θέλουν να ψηφίσουν… καθαρή ακροδεξιά μπορούν να την βρουν (μετά τις απαγορεύσεις) και στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας. (Βορίδης, Πλεύρης, Γεωργιάδης).
Ας έρθουμε τώρα και στο εκλογικό σύστημα που αποτελεί μια από τις χρόνιες κακοδαιμονίες της χώρας. Αντί να αποτελεί πάγια συνταγματική επιταγή, είναι όργανο εκβιασμού του εκλογικού σώματος που πλήττει ευθέως την ελευθερία της ανόθευτης έκφρασης του εκλογέα. Πρόκειται για εργαλειοποίηση του συνεχώς μεταβαλλόμενου εκλογικού συστήματος, στα χέρια του του κυριάρχου πολιτικού προσωπικού για την εξαπάτηση και εκβίαση του εκλογικού σώματος προς όφελος των μνημονιακών κομμάτων εξουσίας. Μπορεί τώρα να μην ψηφίζουν τα δέντρα όπως έγινε το 1961, μπορεί με την υπερ-ενισχυμένη αναλογική να μην σχηματίζει κυβέρνηση το δεύτερο κόμμα αντί για το πρώτο (Η ΕΡΕ του Καραμανλή αντί για την Ενωση Κέντρου του γέρο-Παπαντρέου) αλλά η ουσία παραμένει. Με το πρόσχημα της… κυβερνησιμότητας η ισότητα της ψήφου πηγαίνει περίπατο και τα εκβιαστικά διλλήματα δίνουν και παίρνουν. (Θυμίζω πως ούτε το παρόν εκλογικό σύστημα δεν είναι απλή αναλογική αφού για να μπει ένα κόμμα στη Βουλή πρέπει να συγκεντρώσει ποσοστό πάνω από 3%).
Βασίλης Πίσσας
- #Νέα Δημοκρατία
