- Λέει ο… έμπειρος με το τουπέ χιλίων καρδιναλίων, στο ραδιόφωνο: «Τι άτομο; Έχει ένα πόδι ωσάν καλαμάρι». Και πάραυτα οι απόψεις διίστανται. Με ένα πόδι παίζει το άτομο; Ή εννοεί … ωσάν το παλαμάρι του βαρκάρη;
- Τα Greek kamakia στο Ναύπλιο μοιάζουν καθηγητές αγγλικής φιλολογίας μπροστά στον ρεπόρτερ του καναλιού. Προσπαθεί απεγνωσμένα με greeklish, να δώσει στον παίκτη, να καταλάβει τι ερωτά. Κι ο παίκτης; Με την εικόνα της αμηχανίας στο πρόσωπο του παραμένει αφωνότατος ιχθύος!
- «Το ρεπορτάζ είχε πολλή κίνηση σήμερα». Φυσικά, αφού δεν ισχύει ακόμη ιο δακτύλιος στην… ενημέρωση!
- Με βαθυστόχαστο ύφος (δεν τον κάνει κάτι άλλο ξεχωριστό) ο παρουσιαστής αποφαίνεται: «Για το ύψος του είναι πολύ… μακρύς». Κόβει το μάτι του!
- Πήγε ο αμυντικός, να κόψει την μπάλα στον επιθετικό. Κι ο έχων την επιμέλεια της μετάδοσης (χωρίς μάλλον, να το ξέρει η μετάδοση) αποφαίνεται: «Απονενοημένο διάβημα επιχείρησε ο αμυνόμενος». Κι αλίμονο στον επιτιθέμενο.
- Κεφαλιά κι η μπάλα στο δοκάρι. «Αχ» στην κερκίδα. Και «βαχ» στην τηλεόραση για τον ρεπόρτερ αγωνιστικού χώρου: «Έχουν τον ρόλο τους και τα δοκάρια στο γήπεδο»! Κάτι σαν back up του τερματοφύλακα; Η περίπτωση στήριξης των διχτύων δεν τον απασχόλησε.
- Ποιος εκτίθεται περισσότερο; Αυτός ο οποίος περιγράφει ή αυτός ο οποίος σκηνοθετεί; Όταν ο δεύτερος βγάζει πρώτο πλάνο πρόσωπα στην κερκίδα των επισήμων. Κι ο δεύτερος ξυστρίζει τον γενετικό του αδένα. Μάλλον, το κανάλι εκτίθεται περισσότερο!
- Ξεκινά το Β’ ημίχρονο κι ο συνήθως χαρωπός sportcaster αναφωνεί με χατρά: «Ο διαιτητής σφυρίζει για σέντρα στην επανάληψη». Το Α΄ ημίχρονο διαγράφηκε; Κι επαναλαμβάνεται ως Β΄;
- Τελικά, όσοι λένε κι όσοι ακούνε ραδιοτηλεοπτικά … μαργαριτάρια και δεν ντρέπονται, είναι για πιπέρι! Οι μεν, στην γλώσσα και οι δε, στα αυτιά.
- Πότε όμως, έπεσε πιπέρι, για να πέσει και τώρα; Από την εποχή του «Ντεμπούρ και του δίδυμου αδελφού του Ντεμπάρ» μέχρι σήμερα τα ραδιοτηλεοπτικά …μαργαριτάρια είναι αφορολόγητα.
- Είναι βέβαια, εύκολη η κριτική. Είναι δύσκολη η περιγραφή υπό την πίεση του χρόνου και το βάρος του άγχους. Ομολογούμε. Πολλά λάθη αναφοράς είναι παραδεκτά. Λάθη στην χρήση της ελληνικής γλώσσας είναι απαράδεκτα. Είναι έλλειψη σοβαρής γνώσης της. Τη λένε κι αγραμματοσύνη!
