Δίχως φόβο αλλά με πάθος ένα κομμάτι οργανωμένων φιλάθλων στη Θεσσαλονίκη κραυγάζει απεγνωσμένα. Και σκίζει το πέπλο σιωπής: « …Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε με τεράστια θλίψη μας να λυμαίνονται το ομαδικό κίνημα της χώρας συμμορίες, μπράβοι και ενίοτε εγκληματίες και δολοφόνοι»!
Είναι ο Σύνδεσμος Φίλων Ηρακλή Ασβεστοχωρίου. Παλιές καραβάνες. Από τους παλαιότερους Συνδέσμους στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Με την κραυγή απόγνωσης του δίνει μία άλλη διάσταση στο θέμα. Μια διάσταση την οποία ουδείς τόλμησε μέχρι σήμερα να βάλει στο θέμα.
Το ελάχιστο το οποίο πλέον, μπορεί, να κάνει η Πολιτεία είναι μία Εισαγγελική παραγγελία για έρευνα. Υπάρχουν στοιχεία για όλα αυτά ; Για όλα, για τα κραυγάζει απεγνωσμένα , θρηνώντας το χαμό του παλικαριού από τη Βέροια, στη Θεσσαλονίκη, ο Σύνδεσμος Φιλάθλων Ηρακλή Ασβεστοχωρίου.
Είναι η πρώτη φορά στα τόσα χρόνια, τόσων χαμών ψυχών με οπαδικά αίτια, που από χείλη οπαδών γίνεται συγκεκριμένη αναφορά σε «συμμορίες, μπράβους κι ενίοτε δολοφόνους κι εγκληματίες»! Γι’ αυτό και προσδίδεται ιδιαίτερη σημασία. Υπό την απαραίτητη προϋπόθεση της ύπαρξης στοιχείων. Όχι απλά, υποψιών.
Υποψίες έχουν πολλοί. Δεν φθάνουν. Τις ψιθυρίζουν. Δεν αρκεί. Κι έρχεται μια κραυγή απόγνωσης εκ των έσω, το σημαντικό, για την χρόνια αυτή μάστιγα – με ευθύνη της Πολιτείας – της κοινωνίας μας. Μία πληγή ανίατη καθώς ανηλεώς πυορροεί του ποδοσφαίρου ως κοινωνικού φαινομένου.
Η σύλληψη του φονιά δεν θα φέρει πίσω στη ζωή το άτυχο παλικάρι. Δε θα φέρει φως στο σκοτάδι των γονιών του. Η ορθή διαχείριση όμως, του θέματος από την Πολιτεία ίσως, να μη στερήσει τη ζωή από άλλο παλικάρι. Ίσως, να φέρει σκοτάδι στη ζωή κι άλλων γονιών!
ΠΕΤΡΟΣ Κ. ΣΧΙΖΑΣ
