Ποια κίνηση στους δρόμους; Ακινησία είναι…

Μαρτυρούν, υποφέρουν και βασανίζονται εκατομμύρια οδηγοί καθημερινά στους ελληνικούς δρόμους, βλάπτεται σοβαρά η υγεία τους, φθείρονται τα οχήματα τους.

Και στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη καθώς και σε άλλες μεγαλουπόλεις της χώρας μας οι κάτοικοι υπομένουν, χρόνια τώρα, τα πάθη της ζωής τους.

Δυστυχούν, οδηγώντας αν και δεν μπορούμε, να πούμε πως είναι καλύτερη η κατάσταση για τους κατοίκους στα πεζοδρόμια κι ευτυχούν, περπατώντας.

Δεν είναι η φθορά των πάσης φύσης οχημάτων, δεν είναι η μόλυνση του περιβάλλοντος, δεν είναι οι καθυστερήσεις στις μετακινήσεις αφού είναι και το σμπαράλιασμα των νεύρων των οδηγών, το οποίο ενίοτε είναι αιτία κι ατυχημάτων και δυστυχημάτων.

Φεύγει κεφάτοι οι οδηγοί από τον σπίτι, δεν πάνε κεφάτοι στην δουλειά, με ό, τι σημαίνει αυτό και δε γυρνούν κεφάτοι στο σπίτι για να καταλήξουν όλοι πως δεν υπάρχει κίνηση στους δρόμους, ακινησία υπάρχει!

Αυτό το μαρτύριο, το βάσανο αυτό, με το κόστος για την ποιότητα της ίδιας μας της ζωής,  δε συγκινεί τους αρμόδιους χωρίς να λέμε, πως αδιαφορούν αλλά όταν δεν λύνουν το ζωτικό αυτό πρόβλημα τι να την κάνουν οι οδηγοί το ενδιαφέρον για τη λύση του.

Η Πολιτεία, η Περιφέρεια κι οι Δήμοι στέκονται αδύναμοι κι απλά, παρακολουθούν το μαρτύριο, το βάσανο αυτό να χειροτερεύει καθημερινά εξελισσόμενο σε ολετήρα της καθημερινότητας μας.

Στον Κηφισό για την Αθήνα και στην Τσιμισκή για τη Θεσσαλονίκη, δυο παραδείγματα αναφέρουμε,  υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες οι οδηγοί βγαίνουν από τα ρούχα τους, χάνουν την προσοχή τους στην οδήγηση κι είναι έτοιμοι για καυγάδες.

Μέχρι και στην Αττική οδό και στην Περιφερειακή Θεσσαλονίκης το μποτιλιάρισμα είναι εξωφρενικό και λειτουργεί ανασταλτικά για την καθημερινότητα μας βλάπτοντας κι αμέσως κι εμμέσως σοβαρά την υγεία μας.

Είναι μια πληγή η κατάσταση στους δρόμους η οποία παραμένει ανίατη κι ενώ οι οδηγοί πληρώνουν τέλη κυκλοφορίας και διόδια όχι μόνον για καλύτερους δρόμους αλλά και για καλύτερη κίνηση σε αυτούς.

Είναι ευθύνη της Πολιτείας, της Περιφέρειας και των Δήμων αυτή η κατάσταση στις ελληνικές μεγαλουπόλεις και δεν είναι άλλοθι τους το «συμβαίνει παντού»! Καθώς όμως, δεν γίνονται συζητήσεις, δεν ασκούνται πιέσεις, δεν εξελίσσονται σοβαρές διαμαρτυρίες  η Πολιτεία, η Περιφέρεια κι οι Δήμοι προσδοκούν το βασναο αυτό, το μαρτύριο, να καταστεί τρόπος ζωής, ήτοι συνήθεια!