Η ιστορία, κατά τον Καρλ Μαρξ, επαναλαμβάνεται σαν τραγωδία. Ο Γερμανός φιλόσοφος με την μεγαλύτερη – από κάθε άλλο – επίδραση ιδεών στην παγκόσμια κοινωνία είχε πει επακριβώς: Σαν τραγωδία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά και σαν φάρσα την δεύτερη…
Η ήττα της Ιταλίας από την Ελλάδα το 1940, η ήττα της Γερμανίας από τη Σοβιετική Ένωση 1941, η αποτυχία των ΗΠΑ στο Βιετνάμ, η αποτυχία και των ΗΠΑ και της Σοβιετικής Ένωσης στο Αφγανιστάν… Είναι επαναλήψεις της ιστορίας. Όπως είναι κι η μη νίκη (sic) επί του παρόντος της Ρωσίας στην Ουκρανία! Με την δέουσα αναφορά πάντως, της βαθιάς στήριξης των αμυνόμενων, από μία πλατιά αντιρωσική δύναμη.
Έτσι η αλλιώς ο Πούτιν πιάστηκε αδιάβαστος. Η, για να τα λέμε τα πάντα, όλα, εκτέθηκε από τους στρατηγούς και τους συμβούλους του. Τους εμπιστεύθηκε. Τον εξέθεσαν.
Ο Γκεόργκι Κονσταντίνοβιτς Ζούκοφ τότε – επιτρέψτε μας εδώ, την χρήση αργκό – έκανε …μάγκα τον Ιωσήφ Στάλιν. Η έλλειψη τέτοιου στρατιωτικού εγκεφάλου τώρα, έκανε …δάγκα τον Πούτιν!
Και δεν είναι που μήτε καν πλησίασαν οι ρωσικές δυνάμεις το Κίεβο. Είναι που ο πόλεμος μιας εβδομάδα κρατά μήνες τώρα. Το κακό. Και δεν πάει όπως προσδοκούσε ο Βλάντιμιρ. Το χειρότερο!
Η διαφαινόμενη μη νίκη (sic) της Ρωσίας στην Ουκρανία, ως επανάληψη της ιστορίας δεν είναι φάρσα. Τραγωδία είναι και δη, παγκόσμια! Οι επιπτώσεις του πολέμου άλλαξαν τη ζωή στον πλανήτη προς το χείριστο. Τούτο δε, επειδή είναι μεν, ένας άτυπος Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος με ένα μόνο μέτωπο μαχών αλλά με καταστροφές και με θύματα να καταγράφονται παντού στον πλανήτη.
Και τώρα ο Πούτιν απειλεί με χρήση πυρηνικών! Γνωρίζοντας πως η χρήση τους θα είναι αμφίδρομη. Δεν πρόκειται για τα πυρηνικά βεληνεκούς από ήπειρο σε ήπειρο. Πρόκειται για πυρηνικά μικρότερου βεληνεκούς. Και πάλι όμως, πρόκειται για όπλα μαζικής καταστροφής. Η απειλή αυτή είναι ενδεικτική της δύσκολης θέσης του. Νιώθει πως απειλείται με ήττα. Κι απειλεί…
Εδώ θα πρέπει να υπάρξει πέρα από λογική και σύνεση στην πλατιά αντιρωσική δύναμη. Ο στόχος της ήττας της Ρωσίας είναι ουτοπία. Ο στόχος της νίκης της Ρωσίας είναι πλέον, ανέφικτος. Ανάμεσα στους δύο στόχους υπάρχει χάσμα βαθύ. Αβυσσαλέο. Εάν κι εφ’ όσον αυτό δεν γεφυρωθεί, η ανθρωπότητα θα υποφέρει ακόμη περισσότερο. Αφήστε που διακρίνεται στον ορίζοντα της – αχνά μεν αλλά διακρίνεται – ο κίνδυνος αφανισμού της.
Υπερβολή, θα πείτε. Ίσως αλλά… Τι είναι υπερβολή; Μια αλήθεια η οποία έχασε τη ψυχραιμία της!
ΑΡΙΣ ΝΙΚΟΛΑΚΗΣ
