«Με αφορμή τη ανέγερση του Νέου Μουσείου Ολοκαυτώματος της Θεσσαλονίκης, στόχος του φιλικού είναι να ευαισθητοποιήσει και να εκπαιδεύσει τις νεότερες γενιές σχετικά με τη Μνήμη του Ολοκαυτώματος. Πρόκειται για ένα έργο υψηλού συμβολισμού, το οποίο θα συμβάλλει στη διατήρηση της ιστορικής μνήμης του Ολοκαυτώματος και έχει ανάγκη η Θεσσαλονίκη για ιστορικούς λόγους. Πέραν τούτου, στόχος του φιλικού είναι να στείλει ηχηρά μηνύματα κατά του αντισημιτισμού, του ρατσισμού, της βίας και συνολικά κάθε είδους κοινωνικού αποκλεισμού. Με απόφαση της ΠΑΕ Αρης τα έσοδα του φιλικού αγώνα θα διατεθούν για την ενίσχυση της ανέγερσης του Νέου Μουσείου Ολοκαυτώματος της Θεσσαλονίκης.Η γενική είσοδος στο φιλικό είναι 10 ευρώ».
Δεν γνωρίζω αν η πρωτοβουλία του Αρη να διαθέσει τις εισπράξεις του φιλικού της ερχόμενης Κυριακής με τη Μακάμπι Χάιφα υποκρύπτει κάποιου είδους υστεροβουλία, εάν σχετίζεται δηλαδή μ’ επιχειρηματικά σχέδια του Θεόδωρου Καρυπίδη στο Ισραήλ (έχουν γίνει τέτοιες αναφορές στον Τύπο κατά το παρελθόν), αλλά όπως και να έχει είναι μια θετική κίνηση και κανείς δεν μπορεί να του πει τίποτα του αφεντικού της ΠΑΕ.
ΣΥΜΒΟΛΙΚΟ ΤΟ ΝΟΗΜΑ
Συμβολική η κίνηση, ασφαλώς, αφού και 10.000 Αρειανοί να πάνε στο «Κλεάνθης Βικελίδης», τα 100 χιλιάρικα που θα εισπραχθούν είναι αμελητέο ποσό μπροστά στα σχεδόν 30 εκατ. ευρώ, διότι σε αυτό το ύψος ανέρχεται η προϋπολογισμένη δαπάνη για το Μουσείο. Απ’ αυτά τα χρήματα, τα 10 εκατ. θα τα βάλει το γερμανικό κράτος, άλλα τόσα θα συνεισφέρει το ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» και τα υπόλοιπα θα καλυφθούν από το Ελληνικό Δημόσιο. Κι όλα αυτά για ένα έργο που έχει αποφασιστεί το 2013 και στα χρόνια που ακολούθησαν έχει περάσει από χίλια κύματα. Αλλά αυτό δεν είναι κάτι για το οποίο ευθύνεται ο Άρης. Αυτός (ο Άρης) καλά κάνει. Και καλά θα κάνει κι όποιος άλλος φορέας της Θεσσαλονίκης μιμηθεί τοπυς «κίτρινους». Διότι οι Εβραίοι αποτελούν σημαντικό στοιχείο της Ιστορίας της πόλης, καθώς υπήρξαν μέχρι και την έλευση των προσφύγων η μεγαλύτερη πληθυσμιακή ομάδα της συμπρωτεύουσας. Αποφάσεις σαν κι αυτή της ΠΑΕ Άρης ορθώνουν τείχος στον αντισημιτισμό, ο οποίος έχει μακρύ παρελθόν στην πόλη, από τον Μεσοπόλεμο (και πιο πριν) μέχρι τους σύγχρονους βανδαλισμούς στο μνημείο του Ολοκαυτώματος στην πλατεία Ελευθερίας.
ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΟΘΟΝΗ
Ο Άρης, εξάλλου, όπως και οι άλλοι μεγάλοι αθλητικοί σύλλογοι της Θεσσαλονίκης δεν αναπτύχθηκαν ερήμην της εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης. Μάλιστα, ανάμεσα σους ιδρυτές του Άρη αναφέρεται κι ο Εβραίος Κάρολος Σαλούστο. Επίσης, αθλητής του φέρεται να υπήρξε κι ο Σολομόν Αρούχ, αν και αναδείχθηκε από τη Μακαμπή (με αυτή την ορθογραφία η φερώνυμη ομάδα της Θεσσαλονίκης). Είναι ο πυγμάχος που το 1989 ενσάρκωσε στη μεγάλη οθόνη ο Γουίλεμ Νταφόε, στον «Θρίαμβο του πνεύματος» («Triumph of the spirit»). Ενας αθλητής του ρινγκ, που στο Άουσβιτς επιβίωσε παίζοντας σε αγώνες μπόξ, προς τέρψιν και… στοιχηματισμό των Ναζί. Αυτές οι μνήμες -και πολλές ακόμη- δεν πρέπει να σβήσουν. Μακάρι το 2023, όπως λένε τώρα οι υπεύθυνοι, να γίνει επιτέλους η δημοπράτηση του Μουσείου.
Μακάρι, τέλος, και ο ΠΑΟΚ κι ο Ηρακλής, αλλά και μικρότερα ωματεία της Θεσσαλονίκης να προβούν κι αυτοί σε μια συμβολική κίνηση συνδρομής. Εκτός από τον Σολομόν Αρούχ, ήταν ο Αλβέρτος Ναμίας ή Ναχμία (διεθνής ποδοσφαιριστής του «Γηραιού»), η Αλέγκρα Γκατένιο, Εβραία και πρώτη αθλήτρια στίβου του Ηρακλή, οι αθλητές του ΠΑΟΚ, Ζιάκ Αμποάβ και Μαρσέλ Λεβή και πολλοί άλλοι.
ΣΤΙΛΠΩΝ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ
- #Αρης
- #Θεσσαλονίκη
- #Ολοκαυτωμα
