Ποιος ξέρει ότι ο Φερεκύδης ήταν θεογονιστής φιλόσοφος; Ποιος ξέρει ότι η Τελέσιλλα ήταν λυρική ποιήτρια; Ποιος ξέρει ότι ο Μέλισσος ήταν προσωκρατικός φιλόσοφος από τη Σάμο; Ποιος ξέρει ότι ο Βρύαξις ήταν γλύπτης; Ποιος ξέρει ότι ο Χρεμωνίδης ήταν πολιτικός, στρατηγός και φιλόσοφος; Ποιος ξέρει ότι ο Ευφράνωρ ήταν χαλκουργός; Ποιος ξέρει ότι ο Δικαίαρχος ήταν χαρτογράφος; Ποιος ξέρει τι δουλειά έκανε η Δάμαρις; Και κοσμήτορας της Φιλοσοφικής να είναι κάποιος, αμφιβάλλω αν μπορεί ν’ απαντήσει 100% σωστά.
Εντούτοις το 95% των οδωνυμικών του Παγκρατίου, όπως χονδρικά υπολογίζω, προέρχονται από την αρχαιότητα και την πρωτοχριστιανική περίοδο. Γι’ αυτό και δεν νομίζω ότι θα χαθεί ο κόσμος αν το ποσοστό πέσει στο 94,999% σε περίπτωση που ο ΠΣΑΤ, η ΕΣΗΕΑ υποβάλουν αίτημα για μετονομασία κάποιου παγκρατιώτικου δρόμου σε «Γιάννη Διακογιάννη». Ολόκληρη εποχή σημάδεψε ο θρυλικός σπορτκάστερ που, πλήρης ημερών, εξεδήμησε εις Κύριον την αποφράδα Τρίτη και 13 του τρέχοντος μηνός. Και γιατί να μην τιμηθεί, διά της συγκεκριμένης «οδού» και οδού, ένας αθλητικός δημοσιογράφος; Καιρός δεν είναι; Στο κάτω της γραφής, κανείς δεν έχει αμφισβητήσει το πόσο επιδραστικός κι εμβληματικός υπήρξε ο «Ζανό». Εντάξει, δεν είναι και το καλύτερο σινάφι οι αθλητικοί συντάκτες, αλλά εδώ έχουν πάρει τα ονόματα δρόμων και πλατειών καν και καν. Στη Θεσσαλονίκη, για παράδειγμα, ακόμη τρέχουν στα δικαστήρια με αυτόν Χρυσοχόου. «Δωσίλογος», λένε (και όλα δείχνουν ότι έχουν δίκιο) όσοι κίνησαν τη διαδικασία για την αποκαθήλωσή του από δρόμο της πόλης, «πατριώτης» ισχυρίζονται οι συγγενείς. Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι δεν έχω δει ποτέ κανέναν από τους απογόνους των καθαρμάτων ν’ αποδέχεται ότι ο μπαμπάς του, ο παππούς του, ή ο προπάππος του υπήρξε ένα τομάρι και μισό, αλλά εν προκειμένω δεν είναι θέμα στατιστικής, αλλά ιστορικής αλήθειας…
Για να μην πούμε για πόσους χαραμοφάηδες βασιλείς, ή πόσες βασίλισσες που έξυναν όλη μέρα τον… κορσέ τους στο ανάκτορο, τους έχουν κάνει δρόμους. Και πόσους άλλους άλλους, επιεικώς αμφιλεγόμενους. Να σκεφτεί κανείς ότι στο Περιστέρι έχουν οδό Τζον Κένεντι. Ούτε καν… Τζάκι Κένεντι, που, όσο να ‘πεις, ήταν πεμπτοφαλαγγίτισσα του προλεταριάτου, που απαλλοτρίωνε τα ντόλαρς, τις σαμπάνιες και τα χαβιάρια του Ωνάση. Τι έκανε ο Τζον; Πήγε με την απόβαση στον Κόλπο των Χοίρων να σώσει το Μπουρνάζι και τον Λόφο Αξιωματικών από τις απειλές των Κοιβανών; Να τον έκαναν δρόμο στο Ντελάγουερ ή στο Κεντάκι το καταλαβαίνω, αλλά στο Περιστέρι; Από πού ώς πού;
Θα μου πεις ότι ο Κωστάκης ο Μπακογιάννης και ο Γιώργαρος ο Πατούλης έχουν σοβαρότερες δουλειές από το να χαλάσουν φαιά ουσία για τις ονομασίες των στενών του Παγκρατίου. Τις είδαμε όμως και τις σοβαρές δουλειές… Μάλλον είναι προτιμότερο ν’ ασχολούνται με αυτά, τα μικρά, τ’ ασήμαντα, τα συμβολικά, παρά με τα μεγάλα. Γιατί στα… μεγάλα, κάθε στροφή που φέρνει ο εγκέφαλός τους την πληρώνουμε ένα πεντάευρω στη καλύτερη περίπτωση.
Μια απόφαση είναι και δη χωρίς πολιτικό κόστος. Τι θα γίνει αν μετονομάσουν λ.χ. Την οδό Τελεσίλης; Θα παρεξηγηθεί η Τελέσιλλα; Εδώ δεν παρεξηγήθηκαν που τόσα χρόνια οι εγκυκλοπαίδειες την αναφέρουν με δύο «λ» και η πινακίδα στο Παγκράτι με ένα. Ή μήπως θα παρεξηγηθώ εγώ, ως Στίλπων Φραγκούλης, αν η παγκρατιώτικη οδός Στίλπωνος γίνει Διακογιάννη; Εάν υπήρχε τέτοιος κίνδυνος δεν θα έκανα (πρώτος θαρρώ) την πρόταση…
Στίλπων Φραγκούλης
- #Διακογιάννης
- #Παγκράτι
