Πώς το έλεγε η Μαφάλντα, η ηρωίδα-νήπιο με μυαλό ενήλικης που επινόησε κάποτε ο Κίνο, ο αργεντινός σκοτσογράφος; «Το χειρότερο είναι ότι η χειροτέρευση αρχίζει να χειροτερεύει». Νομίζω πως είναι ό,τι πιο ταιριαστό για τη σημερινή κυβέρνηση, διότι από πού να (την) πιάσεις και πού ν’ αφήσεις, ιδίως μετά την τραγωδία στα Τέμπη…
Ερχεται, για παράδειγμα, στην Αθήνα η αποστολή της LIBE, της ευρωπαϊκής επιτροπής για τις πολιτικές ελευθερίες και ο Γεραπετρίτης αρνείται να τους συναντήσει, επικαούμενος εθνικό πένθος, που στο μεταξύ έχει λήξει από την… Παρασκευή. Και τους κατηγορεί από πάνω τους ανθρώπους και για ασέβεια. Επικαλείται επίσης προεκλογικής περίοδο, χωρίς να έχουν προκηρυχθεί εκλογές!
Ο δε Ντογιάκος, ο διασημότερος Ισίδωρος τούτης της χώρας, στο ίδιο μήκος με την κυβέρνηση, αρνείται κι αυτός να τους συναντήσει. Γελάει δηλαδή και ο τελευταίος Αζώρ της Γηραιάς Ηπείρου με τον μητσοτακισμό που γίνεται ολοένα και «καλύτερος», αλλά για τους μητσοτακιστές στα γκογκόβια τους και δυο αυγά Τουρκίας!
Τις εκλογές, σου λέει, να κερδίσει η Νέα Δημοκρατία και ποιος… LIBE, ποιος Μπασινάς και ποιος Καραγκούνης. Δεν είμαι, φυσικά, πολύ σίγουρος ότι θα τις κερδίσει, αλλά δεν είμαι και καθόλου βέβαιος ότι θα χάσει από τον ΣΥΡΙΖΑ…
Την ίδια ώρα, ο Κώστας Αχ. Καραμανλής, το ροδομάγουλο αγόρι που παραιτήθηκε, αναλαμβάνοντας -υποτίθεται- την πολιτική ευθύνη για το σιδηροδρομικό δυστύχημα, θα πολιστευθεί εκ νέου, λέει, στις Σέρρες. Σε μια κανονική χώρα, βέβαια, και όχι στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, αυτό θα ήταν ένα υπέροχο νέο -και δεν κάνω πλάκα: ο αμαρτωλής θητείας υπουργός θα εκτίθετο, κυριολεκτικά, με τους ψηφοφόρυς να αποκτούν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να τον αποδοκιμάσουν, «μαυρίζοντάς» τον.
Εν προκειμένω, όμως, οι Σερραίοι, των οποίων ο καραμανλισμός δεν βγαίνει ούτε με εγχείρηση, θα έχουν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να εκλέξουν πάλι ένα επίλεκτο μέλος της εθναρχικής φαμίλιας από το ξακουστό Κιούπκιοϊ -αλλέως πώς: Πρώτη Σερρών. Υπό αυτή την έννοια, κι επειδή θέλω να είμαι δίκαιος άνθρωπος, το ατόπημα δεν είναι τόσο της Νέας Δημοκρατίας που θα κατεβάσει τον παραιτηθέντα Καραμανλή, όσο του περήφανου σερραϊκού λαού, που μεταξύ μπουγάτσας, βουβαλίσιου καβουρμά, τσίπουρου Νέας Ζίχνης κι ακανέ για επιδόρπιο, θα ρίξει κι ένα… δαγκωτό στον πορφυρογέννητο Κωστάκη.
Εν τω μεταξύ, όσοι δεν τρώνε το παραμύθι του υπεργκόμενου νέου Τσόρτσιλ, αλλά βγαίνουν στους δρόμους για να διαδηλώσουν κατά του σούπερ ουάου επιτελικού κράτοςυ, εισπνέουν το χημικό της ζωής τους. Μερικοί-ές, μάλιστα, ήταν και στο μοιραίο τρένο· δεν έγιναν χαλκομανίες στις πυρακτωμένες λαμαρίνες του Ιντερσίτι και θα πάνε ή από κλομπ-ιά ή από ληγμένο. Η αλήθεια είναι ότι ένας νέος που δεν σκέφτεται… τεντιμποΐστικα, θ’ αναγνωρίσει σε αυτή την κυβέρνηση ότι δέρνει τα κακά παιδιά παντού, μες στα πανεπιστήμια, έξω στους δρόμους, μέσα κι έξω από τα γήπεδα (ακόμη και στα κλειστά). Άτεγκτη. Αυτό που ζορίζει τον μητσοτακισμό, ωστόσο, είναι ότι και τα κακά παιδιά ψηφίζουν. Κάπως πρέπει, συνεπώς, μετά το μαστίγιο, να πέσει και λίγο… καροτάκι. Να τους δώσει… train-pass; Μη γυρίσει μπούμερανγκ.. Να τους δώσει theater-pass, να πηγαίνουν στον Φιλιππίδη και στον Λιγνάδη; Επίφοβο…
Μία ιδέα είναι φέρει άλλα παιδάκια, από άλλες χώρες, ελληνάκια από την Αμερική και την Αυστραλία, ας πούμε, που είναι αγαθιάρικα, ανυποψίαστα και θα ψηφίσουν Κούλη και με τα δυο χεράκια. Είναι μια κάποια λύσις. Αλλά πόσα ελληνοαμερικανάκια κι ελληνοαυστραλάκια θα «ψηθούν» ότι με τ’ αεροπλάνα στο Ελλάντα δεν συμβαίνει ό,τι με τα τρένα και δεν ζούμε, όσοι ζούμε. από τύχη; Χαϊβάνια… ξεχαϊβάνια, δεν αποκλείεται να κόψουν λάσπη. Φρονώ, λοιπόν, ότι ο εγκέφαλος της κυβέρνησης, ο Γεραπετρίτης, μετά των επικοινωνιολόγων ομού, θα έχουν πολλή δουλειά το επόμενο διάστημα και -ιατί να το κρύψω;- αγωνιώ για το τι θα δω…
Νίκος Ντίνας
- #Μητσοτάκης
