Ο Περικλής, οι Σπαρτιάτες και η εγχώρια ακροδεξιά

Οι εκλογές της 25ης Ιουνίου κατέγραψαν σαφή προσανατολισμό της ελληνικής κοινωνίας

Οταν πριν από έξι χρόνια επανεκδόθηκε η εφημερίδα Sportime (όχι από τους ιδρυτές και συντελεστές του αρχικού -αυθεντικού- φύλλου), γρήγορα καταλάβαμε με τι είχαμε να κάνουμε: από πρωτοσέλιδο κατά των αμβλώσεων, μέχρι «Ελλάς… Ευρώπη… Εξισλαμισμός!». Ο ίδιος χαβάς και μετά, όταν η έντυπη έκδοση σταμάτησε κι απέμεινε μονάχα η ηλεκτρονική. Λίγο(ς) αθλητισμός, λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και κάργα ακροδεξιά καλτίλα κάθε φορά που το αφεντικό είχε τα κέφια του. Καμία έκπληξη, συνεπώς, δεν αποτελεί το Sportime του 2023, που προπαγάνδισε ανοικτά την ψήφο στη Νίκη, το κόμμα με τους Παϊσιόπληκτους, τους αντιεμβολιαστές, τους μακονομάχους κι όλα αυτά τα φρούτα του δάσους.

Το «εκδοτικό τέκνο» του ρέκτη Περικλή Γκιόλια (αποκλειστικά σε ηλεκτρονική μορφή πια) δεν είχε καμία αναστολή να παρακινήσει απροκάλυπτα τους (όποιους) αναγνώστες του να ρίξουν στην κάλπη το ψηφοδέλτιο της Νίκης. Εφτασε, δε, στις 8 Ιουνίου το… εμπνευσμένο πρωτοσέλιδο να (περι)έχει, εκτός από το «Στηρίζουμε Νίκη», και «προσφυγή στην αυθεντία» (καταπώς λέγεται στη γλώσσα της ρητορικής και της επιχειρηματολογίας) με την παράθεση ενός τσιτάτου του Αυγουστίνου Καντιώτη, εμβληματικού όσο κι ασυναγώνιστου icon για το κοινό της Νίκης και, ασφαλώς, τους… μουλάδες που τη στήριξαν και θα τη στηρίζουν μέχρι… να πάρουμε την Πόλη! Τι να την κάνουμε θα μου πεις, αφού η Πόλη είναι καμιά δεκαπενταριά εκατομμύρια ψυχές πια κι άντε να τους ταΐσεις όλους αυτούς. Αυτό, όμως, δεν είναι της παρούσης…

Αφού, λοιπόν, το είπε ο Καντιώτης… πάει και τελείωσε. Βέβαια, για εμάς τους υπόλοιπους, ο μακαρίτης, πάλαι ποτέ μητροπολίτης Φλωρίνης κι Εορδαίας, υπήρξε ένας φανατικός ρασοφόρος αντικομμουνιστής, ένας τύπος που γεννήθηκε στην Πάρο, αλλά συνέδεσε τ’ όνομά του με μια παραμεθόρια περιοχή, για τον οποίο ακόμη κι ομοϊδεάτες του ήγειραν σε κάποιες στιγμές της Ιστορίας θέμα ψυχιατρικής εξέτασής του!

Ένας ιεράρχης βγαλμένος από τις πιο μαύρες σελίδες της εγχώριας εθνικοφροσύνης ήταν ο Αυγουστίνος Καντιώτης. Ένας μοιχεπιβάτης (έτσι λέγονται στην εκκλησιαστική διάλεκτο όσοι καταλαμβάνουν επισκοπικό θρόνο προτού τυπικά αυτός αδειάσει), που με τα κηρύγματά του και τις πρακτικές του κυρίευσε απάτητες στρατόσφαιρες της γελοιότητας!

Ο… άγιος Αυγουστίνος

Ο Καντιώτης ήταν ο δεσπότης που στην περιφέρειά του, την εποχή της παντοδυναμίας του, κατεδάφιζε ορθόδοξους χριστιανικούς ναούς, με τα βαριά οχήματα που του παρείχε η Χούντα, επειδή οι συγκεκριμένες είχαν αρχιτεκτονική με… σλαβομακεδονικά στοιχεία και αγιογραφίες με κυριλλικά γράμματα. Ο Καντιώτης ήταν ο δεσπότης που έστηνε γιγάντιους σταυρούς πάνω από μια γραφική όσο και ταλαιπωρημένη πολιτεία, ο ποιμενάρχης που μπορούσε να κάνει ό,τι του καπνίσει, χωρίς στην πραγματικότητα να δίνει λογαριασμό σε κανέναν θνητό. Ο Καντιώτης, ας μην ξεχνάμε, ήταν ο δεσπότης που αφόρισε τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο, με τη Φλώρινα να χωρίζεται τότε στα δύο: στη μία όχθη του ποταμού Σακουλέβα ο Μαρτσέλο Μαστρογιάννi κι όσοι συμμετείχαν στα γυρίσματα της ταινίας «Το μετέωρο βήμα του πελαργού», έχοντας στο πλευρό τους κάποια φωτεινά μυαλά και στην αντίπερα όχθη ο Καντιώτης με τα εξαπτέρυγά του κι όλο τον πούρο σκοταδισμό που στοιχιζόταν πίσω του.

Ο Καντιώτης, για ν’ αντιλαμβάνονται και τα παιδιά (όχι αυτά που άκριτα συμμορφώθηκαν με την κομματική επιλογή του φασίστα μπαμπάκα τους) για τι μέρος του λόγου μιλάμε, υπήρξε ο άνθρωπος που έσπρωξε τους αγνωστικιστές προς τη μεριά της αθεΐας. Διότι τους έκανε να σκεφτούν πως αν υπήρχε Θεός, δεν θα επέτρεπε τέτοιο άδικο: να ζήσει, δηλαδή, ο Αυγουστίνος 103 χρόνια και κάποιοι άνθρωποι με όλη τη σημασία της λέξης και πιο ωφέλιμοι για την κοινωνία να φεύγουν από τη ζωή πολύ νεότεροι.

Νούμερα για… φίλημα

Αλλά, για να μη φορτώσουμε όλη τη μαυρίλα της Ελλάφας τον Περικλή Γκιόλια, το Sportime  και τη Νίκη, στη Βουλή μπήκαν μέχρι και οι Σπαρτιάτες (τσιράκια του Κασιδιάρη, που έβγαλαν 12 βουλευτές αλλά κανέναν στη Σπάρτη/Λακωνία). Κι όλοι μαζί, η Νίκη, μεταξελιγμένοι χρυσαυγίτες -οι Σπαρτιάτες δηλαδή- και η Ελληνική Λύση, κάνουν ένα συνολικό 12,77%. Αν αθροίσουμε άλλο ένα 0,93% των εξωκοινοβουλευτικών μορφωμάτων των Εμφιετζόγλου-Μπογδάνου και της Λατινοπούλου, μας κάνει 13,70. Και αν βάλουμε κι ένα ποσοστό από τις ψήφους της Κωνσταντοπούλου, που ψάρευε σε θολά νερά, διασαλπίζοντας «ούτε αριστερά ούτε δεξιά»,  πιάνουμε το 15άρι.

Νεοδημοκρατική «πολυκατοικία»

Φυσικά, υπάρχει κι ένας κόσμος με ακροδεξιές απόψεις που έχει βολευτεί κάτω από την ομπρέλα της Νέας Δημοκρατίας, πέρα από επιφανείς κυρίους (Βορίδης, Άδωνις, Πλεύρης, Φαήλος). Ένας κόσμος, ο οποίος δεν χειραφετήθηκε ούτε σε αυτές τις εκλογές. Κοινώς, δεν δείχνει πολύ μακριά η ημέρα που η Μαρίν Λεπέν θα θεωρείται για ένα σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού μία… λάιτ κυρία της σύγχρονης ευρω-δεξιάς, ο Περικλής Γκιόλιας «η φωνή του Ελληνοχριστιανόψυχου οικογενειάρχη» κι ο Θάνος Τζήμερος ένας μετριοπαθής ακροδεξιός διαφημιστής που μάταια διεκδίκησε την προσωπική δικαίωση.

 

Στίλπων Φραγκούλης