Ζοσέ, πλήρωνε!

Το Δικαστήριο απορρίπτει την έφεση του Μουρίνιο και επιβεβαιώνει τους διακανονισμούς του φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων που έγιναν από το Υπουργείο Οικονομικών το 2011 και το 2012.

Φορολογικά, τα τελευταία χρόνια του Ζοσέ Μουρίνιο στη Ρεάλ Μαδρίτης κατέληξαν, από οικονομική άποψη, πολύ πιο ακριβά από ό,τι σχεδίαζε εκείνη την εποχή ο ίδιος. Το Ανώτατο Δικαστήριο (TS) απέρριψε την έφεση που υπέβαλε ο Πορτογάλος προπονητής κατά των διακανονισμών φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων που έγιναν από το Υπουργείο Οικονομικών σχετικά με τα έτη 2011 και 2012 για τις πληρωμές που έκανε η Ρεάλ Μαδρίτης σε εταιρεία υπό την ηγεσία του τότε αντιπροσώπου του, Ζόρζε Μέντες. Σύμφωνα με την απόφαση, που αναφέρει το Europa Press, τα γεγονότα χρονολογούνται από τον Ιούλιο του 2014, όταν «ειδοποιήθηκε ο ενδιαφερόμενος για την έναρξη διαδικασίας ελέγχου σχετικά με το φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων, για τα έτη 2010 έως 2012.

Όπως εξήγησε ο Íñigo Abrego, φορολογικός και νομικός εταίρος στην PKF Attest, ο Μουρίνιο, εκείνη την εποχή, έπρεπε να υπογράψει σύμφωνα με μια πράξη στην οποία τα αδήλωτα εισοδήματα από τη μεταβίβαση δικαιωμάτων εικόνας στην οντότητα Koper Services νομιμοποιούνταν. «Αν και η υπογραφή συμμόρφωσης είναι κατανοητή, βλέποντας την περίπτωση του Τσάμπι Αλόνσο, σίγουρα δεν θα γινόταν τώρα», τονίζει ο Αμπρέγο.

Από την άλλη, υπέγραψε ένα άλλο έγγραφο διαφωνώντας στο οποίο οι πληρωμές που έκανε η Ρεάλ Μαδρίτης στην οντότητα Gestifute International Limited (Jorge Mendes) αποδίδονταν ως εισόδημα από εργασία. «Είναι μια κλασική θέση της Εφορίας, η οποία τους θεωρεί αμοιβή σε είδος», εξηγεί ο Abrego. Η νέα απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της 7ης Φεβρουαρίου 2024 μόλις ολοκλήρωσε αυτή τη διαδικασία. Ο Μουρίνιο υποστήριξε ότι δεν μπορεί να του αρνηθεί το δικαίωμα να αφαιρέσει τις παρακρατήσεις που δεν έγιναν από τη Ρεάλ Μαδρίτης σύμφωνα με το άρθρο 99.5 του Νόμου περί Φορολογίας Προσωπικού Εισοδήματος, τεκμαίροντας τη συμμετοχή ελλείψει παρακράτησης. «Όπως φαίνεται από την απόφαση, δεν αρνήθηκε (και ίσως ήταν λάθος που δεν το έκανε γιατί ίσως θα μπορούσε να είχε εκμεταλλευτεί καλύτερα την κατάχρηση του άρθρου 13 του Γενικού Φορολογικού Νόμου σχετικά με τα προσόντα) ότι η καταβολή του Τα τιμολόγια προς τον ατζέντη ήταν αποζημίωση σε είδος από τον προπονητή, αλλά περιορίστηκε στο να του επιτραπεί να αφαιρέσει την παρακράτηση που έπρεπε να κάνει και δεν έκανε η Ρεάλ Μαδρίτης», επισημαίνει ο Αμπρέγκο.

Ο δικηγόρος του κράτους και αργότερα το Ανώτατο Δικαστήριο, προειδοποιούν ότι «το άρθρο 99.5 του νόμου περί φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων προβλέπει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο φορολογούμενος που κάνει τη δήλωσή του, η οποία περιέχει εισόδημα που δεν έχει παρακρατηθεί. για ποσό μικρότερο του οφειλόμενου ποσού, όχι όμως το επόμενο του ίδιου υποκειμένου όταν υπόκειται σε διαδικασία ελέγχου τακτοποίησης ως κύριος οφειλέτης». Δηλαδή, ο Íñigo Abgrego εξηγεί ότι «το γεγονός ότι ο προπονητής δεν το δήλωσε στον φόρο εισοδήματός του σημαίνει ότι θεωρείται ότι συμμετέχει ελλείψει πρακτικής παρακράτησης και επομένως του στερείται η δυνατότητα να εφαρμόσει την παρακράτηση που “Η Ρεάλ Μαδρίτης έπρεπε να το είχε κάνει, αλλά δεν το έκανε.”

 

Το Δικαστικό-Διοικητικό Επιμελητήριο του ΤΣ εξηγεί ότι το προς εξέταση ζήτημα είναι «το δικαίωμα του υποκειμένου στο φόρο και η υποχρέωση της φορολογικής διοίκησης να λαμβάνει υπόψη, στον εκκαθαριστικό φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων, την έκπτωση για τις παρακρατήσεις που « έπρεπε να ασκηθεί, αλλά δεν ασκήθηκαν, από τον πληρωτή των ενοικίων».

Υπό αυτή την έννοια, να θυμάστε ότι το Εθνικό Δικαστήριο έκρινε ως αποδεδειγμένα γεγονότα ότι «ούτε παρακράτηση έγινε, ούτε δηλώθηκε υποκείμενο εισόδημα από τον Μουρίνιο, γι’ αυτό και δεν το συμπεριέλαβε στη δήλωση φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων».

Για τον λόγο αυτό, υποστηρίζει το Τρίτο Τμήμα, «όταν επέρχεται τακτοποίηση, η διοίκηση ορθώς περιορίζεται, λόγω της έλλειψης παρακράτησης υπό τις περιστάσεις που προέκυψαν, στη διευκρίνιση της κύριας υποχρέωσης», «να περιλάβει στη δήλωσή της όλα τα εισοδήματα που αποκτήθηκαν».

Ωστόσο, σε αντίθεση με τα επιχειρήματα του Μουρίνιο, για τον οποίο το Υπουργείο Οικονομικών δεν πρέπει να περιοριστεί μόνο στη «ρύθμιση του τι βλάπτει τους φορολογούμενους, αλλά και ό,τι τους ωφελεί», το Ανώτατο Δικαστήριο δεν παρατηρεί «καμία έλλειψη επιμέλειας» από την πλευρά του Δημοσίου. .

«Ειδικά, λαμβάνοντας υπόψη ότι μέχρι την αντίστοιχη νομική κατάταξη, που έγινε από την επιθεώρηση, ως προς τα καταβληθέντα ποσά, δεν έγινε παρακράτηση, όταν επιβεβαιώθηκε η υποχρέωση παρακράτησης των εν λόγω ποσών από τον πληρωτή» προσθέτει.