Σαν τον ιστό της αράχνης τα… μέτρα για την πανδημία

Γιατί κάνουν τα στραβά μάτια;

Τελικά, κάνουν τα «στραβά μάτια» για προφανείς λόγους;

Ή τελικά, αδυνατούν να ελέγξουν την κατάσταση;

Μια απλή απάντηση τους σε οποιαδήποτε ερώτηση μας θα έλυνε το μυστήριο.

Πως και γιατί η πανδημία εξελίσσεται απειλώντας με κατάρρευση τα Σύστημα  (;)Υγείας;

Χιλιάδες φίλαθλοι στριμώχνονται πλέον, στις κερκίδες.

Η πλειοψηφία τους δεν ελέγχεται καν.

Είναι αδύνατον να ελεγχθεί.

Όταν γίνεται το «πατείς με, πατώ σε» στην είσοδο στα γήπεδα ποιόν να ελέγξει ποιόν;

Έτσι μπουκάρουν χωρίς έλεγχο και εισιτηρίου και εμβολιασμού!

Ποιος και πώς να ελέγξει επιβάτες στα ΜΜΜ;

Παστωμένοι σα σαρδέλες ασφυκτιούν.

Με τις μάσκες να διακοσμούν τα πρόσωπα τους αλλά να μην το προφυλάσσουν.

Ο ένας νιώθει την ανάσα του άλλου στον σβέρκο του.

Ανυπόφορη κατάσταση.

Οι υπεύθυνοι κι υπόλογοι των κυβερνώντων για την πανδημία έχουν χάσει την μπάλα καθώς θέλουν και την πίτα ακέρια (χαλαρότητα) και τον σκύλο χορτάτο (προφύλαξη).

Κυνηγούν χίμαιρες;

Τελικά, τα μέτρα για την πανδημία είναι σαν τον ιστό της αράχνης.

Πιάνει τις μεμονωμένες παραβάσεις τους.

Οι μαζικές τον σπάνε!

Ασυδοσία πλήθους σε γήπεδα και ΜΜΜ κι άρα πάρτι για την πανδημία.

Περιορισμός σε εκπαίδευση κι εστίαση κι άρα έλεγχος της.

Και με την ευκαιρία στις Ένοπλες Δυνάμεις και στα Σώματα Ασφαλείας τι γίνεται; Σε στρατόπεδα και γραφεία συμβιώνουν εμβολιασμένοι κι ανεμβολίαστοι; Πέπλο σιωπής καλύπτει τα πάντα περί πανδημίας σε Ένοπλές Δυνάμεις και Σώματα Ασφαλείας.

Αυτή η εκούσια ή ακούσια τακτική των αρμόδιων κυβερνώντων, οι οποίοι λένε πως ακολουθούν τις εισηγήσεις των ειδικών,  μαζί με την απέλπιδα προσπάθεια της ηγεσίας της για ισορροπία μεταξύ υγείας κι οικονομίας δεν βγάζει πουθενά.

Αδιέξοδη είναι η συνισταμένη της!

Παράλληλα προκαλεί την εύλογη δυσφορία των εμβολιασμένων οι οποίοι πήραν το ρίσκο, το οποίο οι πάντες αποδέχονται, αλλά βλέπουν πως συμβιώνουν υποχρεωτικά με ανεμβολίαστους.

Κι ενώ παρέχουν μπόνους στους ανεμβολίαστους, στους εμβολιασμένους δεν παρέχουν!

Για να καταλήξουμε πως στην Ελλάδα όλο νόμοι κι αστυνόμοι και σπανίως έλεγχος για την εφαρμογή τους.

Γι΄ αυτό έλεγαν οι παλιοί πως ένας νόμος χρειάζεται με βαριές ποινές όταν παραβιάζεται κι αυτός είναι ο «νόμος απόλυτης εφαρμογής των νόμων»!

ΜΑΙΡΗ ΧΡΥΣΟΧΟΥ