Αφήστε την παρέλαση στην ησυχία της!

Η έλλειψη ενότητας προκαλεί...

Είδα τη συγκλονιστική, από όποια οπτική γωνία και να την έβλεπα, παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, στη Θεσσαλονίκη. Ομολογώ πως συγκινήθηκα. Τόσο πολύ με άγγιξε η εικόνα της. Έστω και με δόση υπερβολής με συντάραξε!

   Κι εκεί πού πετούσε η ψυχή του στον ουρανό μαζί τις ψυχές τους Έθνους μας με τα φτερά τού συνεπώνυμου πιλότου της ομάδας «Ζευς». Προσγειώθηκα στην ωμή πραγματικότητα. Με προσγείωσε ο επίλογος της παρέλασης. Οι δηλώσεις των πολιτικών.

   Οι Κυβερνητικοί αποθέωναν το έργο τους. Κι οι άλλοι, με τον έναν διακριτικό ή τον άλλον τρόπο αδιάκριτο, το αναθεμάτιζαν! Αυτοί, ήτοι κι οι μεν οι δε, στην τουαλέτα να συναντηθούν σε δημόσια θέα, θα ξεκατινιαστούν. Όταν συναντώνται όμως, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, εάν δεν τους γνωρίζεις εξ όψεως, δεν καταλαβαίνεις σε ποιο κόμμα ανήκουν.

   Έτσι είναι. Έτσι ήταν. Έτσι θα είναι. Έξις δευτέρα φύσις.

   Προκαλεί πάντως, αλγεινή εντύπωση η έλλειψη ενότητας ακόμη και σε μία τιμητική τελετή στην μνήμη του έπους του 1940. Τότε που αναδύθηκε από τα βάθη των ψυχών του Έθνους μας, η απόλυτα ενότητα. Τότε που ο Λαός μας λησμόνησε την δικτατορία Μεταξά. Υπερέβη στενά ιδεολογικά όρια. Κι ενωμένος κι αποφασισμένος έστειλε από εκεί που ήρθε τους φασίστες τού Μπενίτο Μουσολίνο. Χρειάσθηκαν οι ναζί του Αδόλφου Χίτλερ, για να καμφθεί η αντίσταση του Λαού μας.

   Κι αντί η φλόγα εκείνης της εθνικής ενότητας να φουντώσει στην επέτειο του έπους του 1940, φούντωσε η κομματική στενότητα πνεύματος. Με τις ίδιες και τις ίδιες παρωχημένης χρήσης δηλώσεις. Δεν αφήνουν την παρέλαση στην ησυχία της. Δεν αφήνουν κι εμάς στην ησυχία της εθνικής μας συγκίνησης.

   Δε θα μπορούσαν, αντί να περιμένουν στην ουρά πριν την τηλεοπτική κάμερα για μερικά λεπτά δημοσιότητας, να συνυπογράψουν μια κοινή δήλωση με απότιση φόρου τιμής στο έπος του 1940. Με δέσμευση όλων τους για τη σφυρηλάτηση της απόλυτης εθνικής ενότητας; Και με μήνυμα συστράτευσης των κομμάτων στην υπηρεσία του Έθνους; Λέω εγώ με το φτωχό μου το μυαλό!

   Δε θα μπορούσαν επιτέλους, σε μία εθνική εορτή τα κόμματανα έπονται του Έθνους;

 

Πάνος Γιακουμής