Το 1922 δε χάθηκε μόνον ο μικρασιατικός Ελληνισμός. Δε (ξανα)χάθηκε μόνον ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης. Δε χάθηκε ολότελα ο Ελληνισμός της Μαύρης Θάλασσας. Χάθηκε για πάντα, το λαμπρό μέλλον του απανταχού της γης Ελληνισμού.
Πως και γιατί; Είναι πολύ απλά,. Κι ας χύθηκαν τόνοι μελάνης σε χιλιόμετρα χαρτιού πολύπλοκες απαντήσεις, Οι Έλληνες (και τότε…) έβγαλαν τα μάτια τους με τα ίδια τους τα χέρια. Κι οι Τούρκοι από τότε, με την ύψιστης σημασίας γεωπολιτική τους θέση απολαμβάνουν μέχρι σήμερα τα αγαθά , από τότε, της φαγωμάρας των Ελλήνων.
Η Τουρκία ωφελείται και πάλι όπως τότε
Ακόμη και τώρα στον πόλεμο της Ουκρανίας είναι ηλίου φαεινότερη η ωφέλεια της Τουρκίας από τον Διχασμό τότε, των Ελλήνων!
Ορθά, στην μαύρη επέτειο των 100 χρόνων από τη μικρασιατική Καταστροφή ομιλούν όλοι, κατά κανόνα, για τα εγκληματικά λάθη της Ελλάδας μιας εποχής τότε, τα οποία ακόμη πληρώνουν οι Έλληνες τώρα. Ανάμεσα σε αυτά, από τα κορυφαία μάλιστα, ήταν η μοναδική και μέγιστη ευκαιρία, μετά την Άλωση, για δοξολογία στην Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης.
Τότε λοιπόν, τον Ιούλιο του 1921 το Γενικό Επιτελείο Στρατού προετοίμαζε μια τέτοια επιχείρηση,. Ήταν κι οι συνθήκες ευνοϊκότερες, μετά τις νίκες του ελληνικού Στρατού στην Κιουτάχεια και στο Εσκί Σεχίρ. Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Μελετίου επισκέφθηκε τα ελληνικά Στρατεύματα κοντά στην Τσατάλτζα. Εκεί μάλιστα, ενθάρρυνε και προέτρεψε τους Έλληνες της Θράκης να σταθούν στο πλευρό του για τη σωτηρία της Κωνσταντινούπολης και του Ελληνισμού της.
Δεν προχώρησε το σχέδιο λόγω της σθεναρής αντίδρασης των Συμμάχων. Κυρίως δε, της πολιτικής Γάλλων κι Ιταλών! Αλλά και λόγω των παλινδρομήσεων των ελληνικών κυβερνήσεων υπό την πίεση του Διχασμού!
Η χαμένη ευκαιρία για την Πόλη
Ήταν όμως, το σχέδιο για την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία ή ήταν χίμαιρα: Ήταν και το ένα και το άλλο! θεωρητικά μεν, ήταν μια χαμένη ευκαιρία. Πρακτικά δε, ήταν μάλλον μια χίμαιρα. Η Ελλάδα σε εκείνη την χρονική περίοδο δεν ήταν σε θέση, καθώς τις νίκες ακολούθησαν ήττες στο μέτωπο της Μικράς Ασίας, να επιβάλλει τη θέληση της για την Κωνσταντινούπολη στους Τούρκους και τους Συμμάχους. Αν κι έτσι θα προλαμβανόταν προληφθεί η Εθνική Καταστροφή. Με κόστος τον ξεριζωμό των Ελλήνων της Μικράς Ασίας κι ουχί μόνον!
Κι έτσι η Τουρκία από τότε, παραμένει ένεκα της γεωπολιτικής της θέσης σημαντικό πιόνι στην διεθνή σκακιέρα. Έφθασε μάλιστα, εξ αιτίας αυτής της σημαντικότητας της, να απειλεί σοβαρά την Ελλάδα!
Με την ανοχή των Μεγάλων Δυνάμεων οι οποίες ραπίζουν, στο όνομα του Διεθνούς Δικαίου, ανηλεώς τη Ρωσία και χαϊδεύουν την Τουρκία!
