Ο πρόσφυγας, το φοβισμένο παιδάκι, η ξεριζωμένη γιαγιά, ο αλληλέγγυος, αλλά κι ο φαντάρος που, χωρίς να τον ρωτήσουν, τον στέλνουν στην «κρεατομηχανή», αυτοί πρέπει να είναι η προτεραιότητά μας
Eξ ορισμού ο πόλεμος είναι άγριο πράγμα, το αγριότερο. Και να που τον ζει και η γενιά μας, είτε στο πετσί της (αν μιλάμε για τους άμεσα εμπλεκόμενους) είτε εξ αποστάσεως.
Στην Ελλάδα, βεβαίως, το σκηνικό παραπέμπει στον ρωσοϊαπωνικό πόλεμο των αρχών του 20ού αιώνα. Τότε που οι Αθηναίοι, χιλιόμετρα μακριά και χωρίς τηλεοράσεις και ίντερνετ είχαν άποψη για τις κινήσεις και τους ελιγμούς των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων και η φράση «δεξιότερα, Κουροπάτκιν (Ρώσος στρατηγός)» καθιερώθηκε ως μνημείο μακρόθεν κι ασόβαρης κριτικής.
Και βεβαίως, οι Ελληνάρες είναι απόλυτοι και τώρα: οι μεν υποστηρίζουν ότι ο Πούτιν είναι… μέγας (ας εκτοξεύσει καμιά βόμβα και στο δικό τους κεφάλι και θα σου πω εγώ), οι δε απορρίπτουν οτιδήποτε τολμά ν’ αμφισβητήσει την κυρίαρχη αφήγηση πως η Ανατολική Ουκρανία ήταν παράδεισος και περίπου μυθεύματα τα περί Τάγματος Αζόφ και λοιπών παρακρατιωτικών (προφανώς, η Σαχτάρ εδώ και οκτώ χρόνια παίζει μακριά απ’ το Ντόνετσκ επειδή δεν αντέχει το… κελάηδημα των πουλιών και την πολλή γαλήνη στον Ντονμπάς).
Η ωρα των συνωμοσιολόγων
Οσο για τους ακραίους συνωμοσιολόγους, είναι ικανοί να μας πουν ότι στην Οδησσό οι συρρεόντες με όπλα είναι… κομπάρσοι και κομπαρσάκι το μωρό στο καρότσι· ότι θα γυριστεί ριμέικ της θρυλικής ταινίας «Θωρηκτό Ποτέμκιν» και το καρότσι θα κατρακυλίσει, στα ψέματα, στην εμβληματική σκάλα του λιμανιού της πόλης, όπως δηλαδή στην περίφημη σκηνή.
Απ’ όλη αυτή την τρέλα, προτιμότερο είναι να κρατάει κανείς τις ανθρώπινες στιγμές: τον Γεβγέν Σάχοφ, που χθες προϋπάντησε στα ουκρανορουμανικά σύνορα τη γυναίκα του και το νεογέννητο παιδί τους. Και τους έφερε στην Αθήνα. Ο οποίος Σάχοφ είναι μεν γεννημένος στην Ουκρανία, αλλά δεν αυτοπροσδιορίζεται φανατικά -για να μην πω καθόλου- Ουκρανός (για να δείτε πόσο σύνθετα είναι κάποια πράγματα…).
Οπως ανθρώπινη στιγμή είναι κι εκείνη με την 24χρονη Ουκρανή (ονόματι Ναταλία) που δήλωσε, δημοσία, ευγνώμων στον Ραζβάν Λουτσέσκου. Της κάλυψε, λέει, τα έξοδα του ταξιδιού από τα σύνορα Ουκρανίας – Ρουμανίας μέχρι τη Θεσσαλονίκη.
Ο πρόσφυγας, το φοβισμένο παιδάκι, η ξεριζωμένη γιαγιά, ο αλληλέγγυος, αλλά κι ο φαντάρος που, χωρίς να τον ρωτήσουν, τον στέλνουν στην «κρεατομηχανή», αυτοί πρέπει να είναι η προτεραιότητά μας. Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι «Ολυμπιακός» και «Παναθηναϊκός», ώστε να πρέπει ντε και καλά να φανατιστούμε υπέρ του ενός ή του άλλου.
Φάνης Βαλομάνδρας
- #ΑΕΚ
- #Λουτσέσκου
- #ΠΑΟΚ
- #Σάκχοφ
