Την ώρα που γράφονται τούτες οι αράδες μαίνεται πόλεμος στο διαδίκτυο, με ανελέητες εχθροπραξίες στα social media· τα… Δεκεμβριανά του 2022. Η διαφορά είναι ότι τώρα δεν έχει έρθει ο Σκόμπι στην Αθήνα, αλλά… εμείς έχουμε πάει στο Λονδινο.
Tα στρατά (sic) στρατωνίζονται στις όχθες του Τάμεση, έχοντας αποκλείσει την Tower Bridge και η Ορεινή Ταξιαρχία του Ρίμινι έχει διαταχθεί στο ανάχωμα του βασιλιά Ερρίκου VIII στο Richmond Park και ρίχνει όλμους στο φαν κλαμπ της κομουνίστριας Νατάσας Μποφίλιου, της θρασύτατης αοιδού που τόλμησε να μαγαρίσει με την παρουσία της την άσπιλη κι αμόλυντη γη της βρετανικής πρωτεύουσας. Κι από το ξενοδοχείο «Μεγάλη Ελλάδα» (δεν θα υπάρχει και τέτοιο; Εμείς πώς έχουμε «Μεγάλη Βρετανία»;) τ’ ακροβολισμένα στην ταράτσα μειράκια της Σκότλαντ Γιαρντ σημαδεύουν διαδηλωτές που τραγουδάνε «Η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει».
Φρυάζουν, που λέτε, οι δεξιοί με την αυθάδεια της Μποφίλιου να εμφανιστεί με φινετσάτο outfit στο Λονδίνο, το προπύργιο της αειμνήστου Μαργαρίτας Θάτσερ, της μικρής κατσαριδούλας Τερέζας (Μέι), της χαριτοβρύτου Λιζ Τρας, του αχυροσκέπαστου Μπόρις Τζόνσον και άλλων εμβληmατικών Τόρηδων. Οσοι, δε, διαθέτουν ένα κάποιο χιούμορ, σχολιάζουν με ατάκες του στιλ «Βρετανέ, θυμήσου το χώμα που πατάς / λευτέρωσε ο Άρης και το ΕΑΜ / ΕΛΑΣ». Οι περισσότεροι, όμως, δεν έχουν χιούμορ και πιπιλάνε το αφόρητα βαρετό «αριστερή με δεξιά τσέπη». Για μυαλό, δεν το συζητάμε…
Στο μυαλό του ανοηταίνοντος δεξιού, μία τραγουδίστρια, που δηλώνει αριστερή, οφείλει το πολύ να πηγαίνει μέχρι το Πέραμα και να τρώει μόνο μία γίγαντες γιαχνί, με συνοδεία ενός καρτούτσου από το σώσμα του κρασοβάρελου, ενώ όσον αφορά στην ατομική υγιεινή, το σαπούνι είναι για κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα. Αυτή. Και αν θέλει να σουρτουκεύει στα εξωτερικά, άντε να πάει μέχρι τον (εναπομείναντα) «σοσιαλιστικό παράδεισο» της Κούβας, ει δυνατόν με μπριγάδα της ΚΝΕ, απ’ αυτές που ταξίδευαν κάποτε για να βάλουν ένα χεράκι στη συλλογή του καφέ ή του ζαχαροκάλαμου.
Στο Λονδίνο, βέβαια, έχει πάει -το το γε νυν έχον- μέχρι και η Κουτσή Μαρία, ενώ το αεροπορικό εισιτήριο για την Αβάνα κοστίζει δέκα φορές περισσότερο, αλλά αυτό είναι μία (ακόμη) λεπτομέρεια για τα εγκεφαλικά κύτταρα του Έλληνα που ξεδιψάει πολιτικά στη μεγάλη βρύση που προορίζεται αποκλειστικά για μπατριώτες, φιλελέδες κι ακροκεντρώους.
Μάλιστα, μόλις ξεμπερδέψουν με την Μποφίλιου θα πιάσουν τον Κάρολο: Μαρξ, αν έχετε ακουστά. Που κι αυτός, άλλος άπλυτος (και κυρίως αξύριστος) πήγε και κατσικώθηκε στο Λονδίνο για καμιά τριανταριά (και βάλε) χρόνια. Λες και δεν μπορούσε να γράψει τη «18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη» ή την «Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας» νοικιάζοντας ένα δυάρι Κιλκίς, ήθελε ο παλιοκομουνίσταρος Λονδίνα, γούστα σε Όξφορντ Στριτ και… Βικτόρια Γκράουντ (το παλιό γήπεδο της Στόουκ Σίτι), ποτάρες στο Ουαϊτσάπελ και στοιχήματα στου William Hill. Για τέτοια τρυφυλή ζωή μιλάμε.
Anyway, που λένε και οι λονδρέζοι κομουνιστές. Για ό,τι νεότερα έχω μέχρι τη συμφωνία του Μπράιτον (δεν βρίσκω κάποιο άλλο παραθαλάσσιο θέρετρο, αντίστοιχο της Βάρκιζας), θα σας κρατώ ενήμερους…
