Οι μεγάλες αθλητικές εφημερίδες του εξωτερικού, «Marca», «L’ Equipe», «Gazzetta dello Sport» κ.λπ., αφιέρωσαν την επομένη του θανάτου του Πελέ τα πρωτοσέλιδά τους στον μύθο του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Λογικό κι αναμενόμενο.
Στην καθ’ ημάς εκδοτική πραγματικότητα, η «Sportday» μοίρασε στα δύο το πρώτο της θέμα: «Βασιλιάς στους ουρανούς!» στο αριστερό ήμισυ της πρώτης σελίδας, Μαρινάκης στο δεξί. Πάλι καλά, που μεταξύ της φωτογραφίας του προέδρου του Ολυμπιακού και του τίτλου για τον Πελέ παρεμβαλλόταν ένα μονόστηλο. Ειδάλλως, θα νόμιζε ο ανυποψίαστος αναγνώστης πως ο βασιλιάς (που ανελήφθη) στους ουρανούς είναι ο αρχοντικός Βαγγέλης!
Στη «Live», πρώτο θέμα ήταν ο Πούχατς (ποιος Πελέ… μπροστά στον αριστεροπόδαρο Πολωνό!) και πλάι του -διχοτομημένο κι εδώ το πρώτο θέμα- ένας Αυγενάκης (τον λες και… Πελέ της πολιτικής) μ’ ένα «Ντροπή σου» (για τις διαφορές της ΚΑΕ Παναθηναϊκός με τον υφυπουργό). Ο δε Πελέ (ο κανονικός, όχι ο… Πούχατς), βρήκε μία κάποια θαλπωρή στο υπερσέλιδο της καλής εφημερίδας.
Το «Φως» είχε πρώτο θέμα τον μπασκετιμπολίστα Βεζένκοφ με τίτλο «Θηρίο στο κλουβί» και δεύτερο τον Πελέ, σε φωτογραφία του μ’ έναν… αρχαίο συντάκτη της εφημερίδας, τον Άρη Μελισσινό.
Πρωτοσέλιδα για γέλια
Στον «Πρωταθλητή», ο Πελέ μοιράζεται την κάτω αριστερή γωνία της πρώτης σελίδας με τον… Λάτο και τον Μαρσέλο, πόσο μάλλον να γίνει πρώτο θέμα. Στην «Ώρα» τον… Πελέ τον ξεπέταξαν με μία φωτογραφία… διαβατηρίου και μία μαύρη φάσα πάνω από το λογότυπο της εφημερίδας και, τέλος, στη «Metrosport» προείχαν ο ΠΑΟΚ κι ο Άρης, οπότε ο Πελέ ανήλθε στον… ουρανό της πρώτης σελίδας. Στο λεγόμενο «μπαλκόνι».
Κυκλοφορίες για κλάματα
Υπάρχει, βεβαίως, στην Ελλάδα το προαιώνιο ερώτημα για το αν η κότα έκανε τ’ αυγό ή το αυγό την κότα, που σε ό,τι έχει να κάνει με τον Τύπο εκφράζεται ως εξής: το Μέσο (πρέπει) να υποτάσσεται τα γούστα του κοινού ή το κοινό στα γούστα του Μέσου; Στην παλιά, καλή, εποχή των εφημερίδων, η σωστή απάντηση βρισκόταν κάπου στη μέση, αν και ποτέ δεν ήταν εύκολη. Από τη μία, δηλαδή, το έντυπο όφειλε να «διαπαιδαγωγεί» και ν’ ανεβάζει επίπεδο, από την άλλη να μην παραβλέπει την εμπορική παράμετρο του προιόντος, όπερ σημαίνει ότι ορισμένες εκπτώσεις ήταν αναπόφευκτες, προκειμένου να διασφαλίζεται η βιωσιμότητα του εντύπου. Τα τελευταία χρόνια, όλα αυτά έχουν πάει περίπατο. Τις περισσότερες φορές οι αθλητικές εφημερίδες συμπεριφέρονται σαν θεραπαινίδες κάποιων ισχυρών παραγόντων. Οχι βέβαια ότι οι πολιτικές πηγαίνουν πίσω, αλλά εν προκειμένω με τ’ αθλητικά πιαστήκαμε, ας μη μεγαλώσουμε την εικόνα.
Οι κυκλοφορίες των ελληνικών αθλητικών εφημερίδων, ωστόσο, αν έχουν κάποια σημασία για τους εκδότες, δεν δικαιολογούν τις επιλογές τους για το τι και πώς θα το «χτυπήσουν». Κοιτάζοντας τα τελευταία δημοσιευμένα νούμερα του «Αργος», του (μοναδικού) πρακτορείου διανομής, τις κυκλοφορίες της 22ας Δεκεμβρίου, που ήταν επομένη αγωνιστικής (οι αντίστοιχες εκδόσεις είναι πάντοτε ανεβασμένες σε σχέση μ’ εκείνες των υπολοίπων ημερών), όλες μαζί, και οι πέντε αθλητικές εφημερίδες, πούλησαν πανελλαδικά κάτω από 10.000 φύλλα.
Πώς τα βγάζουν πέρα; Πώς επιβιώνουν; Στα λογιστήριά τους δεν είμαστε, οπότε μονάχα υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε…
Στίλπων Φραγκούλης
- #Ελλάδα
- #Πελέ. εφημερίδες
