Τριήμερο εθνικό πένθος. Μάντολες, πιο μάντολες δεν γίνεται! Πένθος έχει αυτός που έχασε το παιδί του, τον φίλο του, τον συγγενή του. Και θα έχει πένθος για όσες μέρες θέλει, δεν θα του ορίσει για πόσο θα πενθήσει ούτε ο Κούλης ούτε κανένα άλλο αστέρι αυτής της κυβερνησάρας που λάμπει σαν το βόρειο σέλας στο λοφάκι της Καστέλας, ούτε της αντιπολίτευσης -μείζονος κι ελάσσονος. Οι υπόλοιποι, θυμό έχουμε. Και οργή. Γιατί αυτό το «πάμε κι ό,τι βγει» ίσως ν’ ακούγεται φυσιολογικό για σύστημα του προπονητή του ΠΑΟ Ρουφ, Γιάννη Γκούμα, πριν από παιχνίδι στην… Επισκοπή, αλλά όχι για ατάκα υπαλλήλων σιδηροδρομικού οργανισμού που κουμαντάρει ζωές και δεν εδρεύει στη Βομβάη.
Ή μήπως πιστεύει κανείς ότι πενθούν Μητσοτάκηδες, Καραμανλήδες, Χατζηδάκηδες, Γεωργιάδηδες και σία; Στα μοσχομυριστά τους… μπιμπελά οι απώλειες. Αν τους ένοιαζε, δεν θα έφτιαχναν μια χώρα όπου στον καλύτερο αυτοκινητόδρομο έχεις σοβαρές πιθανότητες να σε βρουν κατεψυγμένο και στην καλύτερη σιδηροδρομική γραμμή ψημένο, χώρια που αυτοί δεν έχουν ούτε καν τη δικαιολογία ότι το ξεπούλημα συντελέστηκε υπό (τροϊκανή) πίεση. Ό,τι έγινε και γίνεται, το γούσταραν και το γουστάρουν σαν τρελοί. Τυχαία έχουν πρήξει τόσα χρόνια και τα δικά μας… μπιμπελά με το πόσο χαριτωμένη είναι η ιδιωτική πρωτοβουλία, για το ότι η αγορά είναι έτσι, η αγορά είναι γιουβέτσι, η αγορά είναι στουπέτσι; Αν τους κόφτει κάτι, είναι το προεκλογικό κόστος.
Χρόνο θέλουν να κερδίσουν με το τριήμερο πένθος. Με το που πηγαίνεις να πεις κάτι, ν’ ασκήσεις την όποια κριτική ή απλώς να καταγράψεις τις συνθήκες, να σου κουνήσουν το δάχτυλο… σκάσε και πένθησε, δεν σέβεσαι τους νεκρούς και τα τοιαύτα. Αυτοί, που μετά το Μάτι ανήγαγαν την τυμβωρυχία σ’ επιστήμη. Βέβαια, όταν κατουράς στη θάλασσα το βρίσκεις κάποια στιγμή στ’ αλάτι. Κατά συνέπεια θα δουν τώρα κι αυτοί τη γλύκα. Και για να είμαι ειλικρινής, δεν θα τους λυπηθώ καθόλου. Παρεμπιπτόντως, πού χάθηκε αυτό το αγόρι με το παπιγιόν, ο καθηγητής Συνολάκης; Να βγει και να πει, έτσι για την αλητεία, ότι μας φύλαξαν από τους ζαίους οι Δώδεκα Θεοί και γι’ αυτό σκοτώθηκαν μόνο… τόσοι στις υπώρειες του Ολύμπου.
Όσο για εσένα νεοφιλελέ της διπλανής πόρτας, είναι ώρα νομίζω- να ξεκαθαρίσουμε μερικά πραγματάκια: το νοσοκομείο, το πανεπιστήμιο, το νερό, το δάσος, το τρένο είναι δημόσια αγαθά. Ιδιωτικό και μη δημόσιο αγαθό μπορεί να είναι μόνον το μ@νί της μάνας σου, αν και σε κάθε περίπτωση είμαστε υπέρ του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης οπότε δεν θ’ αποφασίσουμε εμείς τι θα το κάνει… Μπορεί, λοιπόν, να πιστεύεις, νεοφιλελέ της διπλανής πόρτας, πως αν αρρωστήσεις το… αόρατο χέρι της αγοράς θα σε στείλει για νοσηλεία στο Στάνφορντ της Καλιφόρνιας, αλλά στην πραγματικότητα θα σε πάρει και θα σε οδηγήσει στον άλλο κόσμο. Τους Κούληδες και τους Χατζηδάκηδες μπορεί να μην τους νοιάζει, διότι τα δικά τους σαρκία δεν τα παρκάρουν στο Ιπποκράτειο και στην Παμμακάριστο, ούτε βάζουν τα δικά τους παιδιά να ταξιδεύουν με ελληνικά τρένα. Τα δικά σου τέκνα, όμως, δεν αποκλείεται να είναι στην επόμενη αμαξοστοιχία… Και πού ‘σαι, φίλος, σπίτι στο Παλαιό Ψυχικό αγόρασε η Νικολάου… Κάτσε εσύ στο δυάρι στην Καλλιθέα να πατάς αβέρτα λάικ στον Ψαριανό και στον Δοξιάδη και να κα@λώνεις κάθε φορά που τα Ραφάλ κάνουν βζζζουν πάνω απ’ του Φιλοπάππου.
Πηγή: Nikos Saridis (Νίκος Σαρίδης) / facebook
- #Τέμπη
